حضور در ملاء عام با لباس خانه، هنجار جدید شهری

خیلی سال قبل وقتی که بچه بودم از پدرم شنیدم که هر مردی  با پیژامه یا همان لباس راحتی که توی خونه می‌پوشد بیرون از خانه دیده بشود، دستگیر شده و باید یک روز زندانی و جریمه نقدی شود. از اون روزها سالهای بسیاری گذشته است . اما به خوبی به خاطر دارم که همه مردها این مورد را قبول کرده‌ بودند و به هیچ‌وجه با لباس خانه در ملاءعام حضور پیدا نمی‌کردند ولو برای چند ثانیه . اون روزها زباله ها را توی سطل کنار در ورودی می‌گذاشتیم تا رفتگرانی که شبانه مشغول کار و زحمت بودند آنها را تخلیه کنند . سطل خالی همان جا می‌ماند تا صبح که مردان برای خواندن نماز جماعت در مسجد یا خرید نان تازه از نانوایی از خانه بیرون می رفتند آن را به داخل خانه برگردانند. بنابراین مردان آن زمان هیچ بهانه‌ای برای بیرون رفتن با لباس خانه را نداشتند حتی برای بیرون گذاشتن زباله‌ها. 

اما امروز که سالها از آن قانون شهری می‌گذرد، مردانی را می‌بینیم که با لباس ورزشی در سطح شهر می‌گردند و از مغازه و فروشگاه خرید می‌کنند، از آشپزخانه‌ها غذا می‌خرند، با دوستانشان گرم احوالپرسی می‌شوند، پیاده روی می‌کنند، ماشین‌شان را به کارواش یا تعمیرگاه می‌برند و ...

البته خیلی از مردان در خانه از لباس ورزشی به عنوان لباس خانه استفاده می‌کنند که اصلاً به ما ربطی ندارد. ولی وقتی با همون لباس برای خرید به مغازه یا سایر مکان‌هایی که عمومی است،  می‌روند دیگر به ما مربوط می‌شود. آیا واقعاً ما مجبوریم حضور این افراد را با این گونه پوشش در هر جایی تحمل کنیم؟ حتماً باید مقرراتی وضع شود یا بخشنامه‌ای صادر شود تا دیگر کسی نخواهد و نتواند با هر پوششی از خانه بیرون آید؟ آیا این مردان از این رفتار خود شرمنده نمی‌شوند؟  آیا فقط زنان می‌توانند بد حجاب باشند؟ آیا عفاف و حجاب در مورد مردان صدق نمی‌کند؟ آیا با لباس نامناسب در منظر عمومی ظاهر شدن، حق‌الناس ندارد؟ آیا با لباس نامناسب در منظر عمومی ظاهر شدن، هنجار این جامعه است؟ 

آیا برای حل این مشکل باید منتظر وضع مقررات و بخشنامه باشیم؟ 

نقش زنان در هر خانواده برای حل این مشکل چقدر است؟  

اطمینان دارم اگر زنی نخواهد سایر مردان  را با لباس خانه یا لباس ورزشی ببیند ، به طور قطع مرد خود را از پوشیدن آنها منع می‌کند.